Miniaturka pierwsza: Słoik serc

Tytuł: Słoik serc

Autorka: A

Gatunek: Romans, Fanfiction, Songfic

Fandom: Serial „Violetta”

Piosenka: „Jar Of Hearts” Christina Perri

Para: Natalia & Maxi

Ilość słów: 1061 (Razem z testem piosenki)

Legenda: Tekst pogrubiony i rozstrzelony to słowa piosenki.

Nie mogę wykonać kolejnego kroku w twoją stronę

Bo wszystko co tam czeka to żal

                Dostrzegł ją siedzącą na ławce. Machała wesoło nogami i uśmiechała się w stronę słońca. Wyglądała beztrosko, niczym małe dziecko, które chwilę temu dostało dużego i bardzo słodkiego lizaka. Nikt nie mógł stwierdzić, że chwilę temu straciła miłość swojego życia. Gorące łzy w oczach były niedostrzegalne, a uśmiech na twarzy wydawał się całkiem szczery.

„Dlaczego nie cierpi?” Odezwał się cichy głos w jego głowie. Rozmasował skronie i skrzywił się próbując pozbyć się tego przedziwnego uczucia. Jeszcze raz spojrzał w jej stronę. Chciał podbiec, powiedzieć, że wybacza i powrócić do normalnego, szczęśliwego życia. Jednak nie mógł wykonać kroku w jej stronę.

Czy wiesz, że nie jestem już twoim duchem?

Straciłaś miłość, którą kochałem najbardziej.

                Odszedł powoli, a gorzkie łzy ograniczały mu widoczność i nie pozwalały zapomnieć o bólu jaki został mu zadany. Chciał krzyczeć. Pragnął aby zobaczyła jak bardzo mu zależy. Powinna zrozumieć co straciła. Nie była jeszcze tak daleko. Usłyszałaby.

– Straciłaś moją miłość. – wyszeptał i zacisnął dłoń. Skłamał. Pomimo tych wszystkich kłamstw, ciągle ją kochał.

Myślisz, że niby kim jesteś?

Biegasz dookoła zostawiając blizny

                Stanął kilka kroków przed nią i chwycił jej chłodne ramiona. Odwróciła nerwowo głowę i wymusiła delikatny uśmiech. Wbił wzrok w swoje stopy i zacisnął usta w bardzo wąską, prawie nie widoczną linię.

– Wybaczysz mi? – zapytała niepewnie i uśmiechnęła się szerzej. Chwyciła jego drżącą dłoń i otarła łzę z lewego policzka. Odsunął się i rozchylił usta. Nie miał pojęcia jak powinien postąpić. Zraniła go. Nie zasługuje na  drugą kolejną szansę. Jednak ciągle ją kochał, więc nie był w stanie tego wypowiedzieć. Wyszedł bez słowa, trzaskając głośno drzwiami.

Zbierasz serca w słoiku

Rozrywasz miłość na strzępy

                Chwycił telefon i zacisnął go mocno w prawej dłoni, powstrzymując łzy. Wybrał numer Natalii i przez kilka chwil balansował drżącym palcem wskazującym nad zieloną słuchawką. Bardzo pragnął usłyszeć jej głos, nawet jeśli miałaby to być jedynie formułka poczty głosowej nagrana kilka lat wcześniej. Gdyby odebrała, pewnie rozłączył się po którymś z kolei „Halo?”. Miał jej bardzo dużo do przekazania, ale nie potrafiłby wypowiedzieć nawet słowa.  

„Cześć, tu Natalia! Nie mogę teraz odebrać, więc zostaw wiadomość.”

– Kocham cię.

Przeziębisz się

Lodem ze swojej duszy

                Uśmiechnął się szeroko i ścisnął dłoń dziewczyny. Oparła głowę na jego ramieniu. Spojrzał prosto w oczy Natalii i spróbował wyczytać z nich cokolwiek. Była zupełnie obojętna. Jakby nie przejmowała się tym co dzieje się teraz z jej najlepszą przyjaciółką.

– Nie uważasz, że powinnaś z nią porozmawiać? – zapytał i złapał Hiszpankę za ramiona, przekręcając w swoją stronę.

– Nie. – odpowiedziała stanowczo i rozluźniła atmosferę słodkim uśmiechem. – Najważniejsze, że mamy siebie, prawda?

– Tak. – potwierdził i objął Natalkę ramieniem, wtulając twarz w jej miękkie, pachnące pomarańczą włosy.

Nie wracaj po mnie

Myślisz, że niby kim jesteś?

                Zapukała w potężne drzwi z jasnego drewna i przeskoczyła z nogi na nogę, oczekując reakcji. Drzwi nawet nie drgnęły. Spróbowała jeszcze raz i kolejny, i piąty, dziesiąty. Cisza. Z pomieszczenia nie dobiegały żadne głosy. Nikt się nie śmiał, nie oglądał telewizji. Mama Maxiego nie wołała go aby otworzył drzwi, gdyż ona jest zajęta, a chłopak nie odkrzyknął jej, że zaraz zejdzie. W tym domu zawsze było tak wesoło.

– Co się z tobą stało, Maxi? – zapytała i ukryła twarz w dłoniach. Długo czekała na odpowiedź, chociaż wiedziała, że nikt nie słyszał jej wołania. – Co się z nami stało?

Słyszę, że pytasz wszystkich dookoła

Gdzie można mnie znaleźć

                Pobiegła do parku i rozejrzała się po okolicy. Rozpaczliwie go szukała. Wiedziała, że co wieczór przychodził nad jezioro, zadał na tej samej ławce i grał na rozstrojonej gitarze. A ona kochała siadać obok i słuchać tej wyjątkowo pięknej melodii. Tym razem, ławka była pusta. Usiadła na jej brzegu i przejechała dłonią po napisie wyrytym na spodzie zewnętrznej deski. „N+M” Łzy zebrały się w jej dużych oczach. Pojedyncza kropla słynęła po policzku. Otarła ją razem ze wspomnieniami, podniosła się i odbiegła.

„Przepraszam, nie widziała pani chłopaka w kolorowej czapce, bluzie, z kręconymi włosami. Nie widziała pani? Na pewno pani widziała! Proszę!”

Ale teraz jestem zbyt silny

Aby powrócić w twoje ramiona

                Szybko podążała w jego stronę potykając się i depcząc własne stopy. Poczuła ból w lewej kostce i szybko zdała sobie sprawę, że zraniła się o wystającą gałąź. Zapłakała cicho.

– Maxi, wybacz mi! Potrzebuję cię! Proszę! – wołała rozpaczliwie. Zdała sobie sprawę, że bez niego w pobliżu nie jest wstanie funkcjonować tak jak kiedyś. Kiedy był przy niej nie czuła się wyjątkowa. Wcześniej wydawało się, że jego obecność nic nie zmienia. Nie widziała się z nim od prawie miesiąca. Nigdy w życiu tak nie cierpiała.

Zajęło mi to zbyt długo, aby znów czuć się dobrze

Pamiętaj jak przywracać światło w moich oczach

                Nie odwrócił się. Zignorował głośne krzyki, prośby i błagania. Teraz był silniejszy. Nie potrzebował jej. Czuł, że nigdy więcej nie pozwoli się skrzywdzić. Nie chciał nabrać się na jej ciepły uśmiech i słodkie słowa. Dlaczego była aż tak dobrą aktorką?

– Kocham cię! – dotarło do jego uszu i zatrzymał się na moment. Pragnął uwierzyć, że to kłamstwo. Okropne kłamstwo.

– Ja ciebie też. – wyszeptał, ale Natalia opadła na ziemię ze zmęczenia kilka metrów wcześniej, więc nie mogła tego słyszeć.

Chciałbym zapomnieć o naszym pierwszym pocałunku

Złamałaś wszystkie obietnice

                Skupił wzrok na jej połyskujących w świetle księżyca oczach. Usta balansowały pomiędzy słodkim uśmiechem, a gorzkim grymasem.  Przybliżył się do jej twarzy i włożył dłoń na ciepłym policzku. Zmrużył oczy, aby przyglądnąć się jej twarzy. Była piękna, jak zawsze. Oczy miała wyjątkowo duże, czekoladowe, a wargi drobne, jasnoróżowe.

– Kocham cię. – wyszeptał prosto w jej usta i dotknął ich delikatnie swoimi. Oparł ich czoła o siebie i poczuł jej ciche westchnienie na swojej skórze.

– Ja ciebie też. I nigdy więcej cię nie skrzywdzę. Obiecuję. – skłamała i pogłębiła pocałunek.

Teraz wróciłaś

Nie odzyskasz mnie

                Złapała jego drżącą dłoń i przyłożyła do twarzy. Zamknęła oczy i pozwoliła otrzeć łzę z policzka. Przysunęła się bliżej i złożyła na jego mokrym policzku gorący pocałunek. Przytuliła się do jego rozgrzanego ciała i mamrotała coś cicho, ale słowa nie mogły dotrzeć do uszu chłopaka. Odsunął się, ułożył dłonie na jej zimnej twarzy.

– Wybacz mi. – zrozumiał wreszcie i przymknął oczy, wzdychając głośno. Marzył aby ponownie poczuć smak jej niedużych ust, pomarańczowy zapach ciemnych loków. Tak bardzo pragnął wypowiedzieć te ciche „Wybaczam.”. Przybliżył się do jej ust i pogłaskał policzek. Wycierał kolejne łzy pojawiające się na jej skórze. Musnął jej wargi i uśmiechnął się delikatnie.

– Wybaczam. – wymamrotał i znowu ją pocałował.  

Wybaczcie, że znowu przychodzę z opóźnieniem i nie z rozdziałem, ale chce go porządnie dokończyć, więc pomyślałam, że w zamian mogłabym dla was napisać jakąś miniaturkę. Ta powstała w zasadzie wczoraj, a dzisiaj naniosłam jeszcze kilka poprawek. Nie jestem z tego tak do końca zadowolona, ale wydaje mi się, że nadaje się do opublikowania. Chciałam napisać coś innego. Trochę brakuje mi pisania o Naxi i pomyślałam, że dawno nie czytałam niczego gdzie to dziewczyna rani chłopaka, więc stworzyłam coś takiego. Chronologia jest troszkę zaburzona, ale chyba jesteście w stanie to wszystko poukładać w odpowiedniej kolejności. Tekst piosenki trochę zmieniony przeze mnie. Myślę, że nie ma sensu odpowiadać na komentarze, bo nikt z was właściwe się nie wypowiedział. Mam nadzieję, że pod tą notką będzie lepiej.

A 

Ps. Bardzo dziękuję za pierwsze 1000 wyświetleń! Kocham was!